عَسَل که آن را به فارسی اَنگَبین (همچنین «انگُبین» و «اَنگُوین») گویند، مایعی شیرین و گرانرو است که زنبورعسل از شهد گلها تولید میکند.
عسل به طور کلی یک ترکیب محلول در آب بسیار غلیظ قندی است. مهمترین قندهای عسل فروکتوز، گلوکز و ساکاروز هستند. در مجموع یک کیلوگرم عسل ۳۲۵۰ کالری انرژی دارد. عسل به لحاظ داشتن برخی مواد تخمیری در تبادلات غذایی و کمک به هضم غذا بالاترین مرتبه را در میان غذاها دارد، از این دسته مواد میتوان به آمیلاز، اینورتاز، کاتالاز و پراکسیداز اشاره کرد. تعدادی از ویتامینهای اصلی هم در عسل وجود دارند، اما مقدار آنها قابل توجه نیست. میزان املاح معدنی در انواع مختلف عسل متفاوت است و عسلهای تیره املاح معدنی بیشتری دارند که مهم ترین آنها کلسیم، پتاسیم، سدیم، منگنز، آهن، مس، فسفر، منیزیم و گوگرد است. عسل دارای انواع پروتئین، اسیدهای آمینه، اسیدهای آلی مثل اسید فرمیک و مشتقات کلروفیل و مقداری آنزیم و رایحههای معطر است.
انچه مسلم است، این است که عسل همیشه و از قدیمالایام مورد توجه و احترام همگان بوده است و بر روی پاپیروس از مصر در حدود ۳۵۰۰ سال پیش به خواص طبی آن اشاره گردیده است. در قدیم مصریها و یونانیها مردگان خود را با عسل مومیایی میکردند. دکتر عبداللطیف مصری در یکی از اهرام جیزه در داخل تابوت جسد کودکی را پیدا کرد که با عسل مومیایی شده بود. اسکندر مقدونی در بابل مرد و جسدش با عسل مومیایی شده و برای دفن کردن به مقدونیه فرستاده شد.
قبل از کریستالسازی شربت نیشکر و تهیه شکر، عسل تنها ماده غذایی بود جهت طعمدهی، شیرینکنندگی یا تغییر مزهٔ داروها مورد استفاده بودهاست. قدمت استفاده از عسل در مصر حداقل به ۲۲۰۰ تا۲۶۰۰ سال قبل از میلاد مسیح میرسد. مصریان قدیم از عسل دست کم به صورت ۹۰۰ فراورده بهره میبردهاند. محصول سالانهٔ عسل در جهان حداقل ۳۰۰٫۰۰۰ تن است.
عسل به دلیل مقدار بسیار اندک آب، به سختی فاسد میشود و از همین روی نگهداری، انتقال و تجارت آن آسان است. قبل از کریستالسازی شربت نیشکر و تهیه شکر، عسل تنها ماده غذایی بود که جهت شیرینکنندگی توسط بشر استفاده میشد. مصرف عسل برای کودکان زیر دو سال به دلیل ایجاد سم بوتولینم، خطرناک است.
ویژگی مهم عسل آن است که این مادهٔ طبیعی به دلیل دارا نبودن آب، شرط دوری از رطوبت، در مدت طولانی فاسد نمیشود. برای نگهداری بعضی مواد به دور از فساد هم از آن استفاده میشود مثلاً شاهتوت را با آن مخلوط میکنند و هر چند روز یک بار آن را وارونه میکنند تا عسل به همه جای آن برسد و بدین طریق شاهتوت تا یک سال فاسد نمیشود. دیگر آنکه این ماده فقط در صورتی ارزش غذایی خود را از دست میدهد که بیش از ۶۰ درجه حرارت ببیند.